نه به این خاطر که نیت خیر دارند، بلکه ژست و پرستیژ این کار و لایک‌هایی که «حافظ محیط زیست» بودن برایشان می‌آورد، باعث شده تا سکه گرفتن را بی‌خیال شوند و دعوت ما را قبول کنند، وگرنه موضوعات اجتماعی مهم دیگری وجود دارد که هر روز به آنها التماس می‌کنیم تا بیایند، اما نمی‌آیند و می‌گویند که وقت ندارند. اما بارها از خودشان شنیده‌ایم که مشتاق هستند برای برنامه‌های محیط زیست از آنها دعوت به عمل آید. جالب اینجاست که وقتی می‌خواهند برای یک برنامه محیط زیست مقابل دوربین بروند، از قبل به خبرگزاری‌ها اطلاع می‌دهند که چنین قصدی دارند تا خبر این واقعه بلافاصله منتشر شود.

یک چهره معروف که البته هنرمند نیست هم یک‌بار بیرون استودیو ایستاد و موبایل خود را به دست گرفت و گفت تا وقتی SMS بانک را دریافت نکند و مطمئن نشود که پول به حساب او واریز شده، مقابل دوربین نمی‌رود.»

این تهیه‌کننده همچنین از زیرنویس‌های برنامه‌های سیما عصبانی بود و گفت: «وقتی هر دقیقه از بیننده‌ها می‌خواهیم که برایمان پیامک ارسال کنند و بعد مدیران در جلسات سازمان آمار پیامک‌های دریافتی شبکه خود را توی سر شبکه‌های دیگر می‌کوبند، این همان مرض لایک گرفتن در فیس‌بوک است. مشکل لایک این است که باید هم‌رنگ جماعت شوی تا مورد تایید قرار بگیری و همین‌طوری اوضاع فرهنگ و هنر مملکت به این روز افتاده. این که افراد می‌خواهند همیشه مورد تایید باشند و هرگز مقابل جامعه نمی‌ایستند، حتی اگر بدانند که افکار عمومی اشتباه می‌کند.»