مجله شادابتور شادابتور
این روزها که بحث آزار حیوانات در سیرک ها به سوژه ای داغ برای افکار عمومی تبدیل شده است، اخبار بیشتری پیرامون رفتارهای خشونت بار با حیوانات در این سیرک ها رسانه ای می شود.
فریبرز حیدری عکاس حیات وحش درباره این عکس می نویسد: عکاس جنگ می باید فقط ثبت کنه… نمیتونه دخالتی بکنه یا چیزی رو عوض کنه. دوستی از من قول گرفت که مرا به عنوان یک آشنایش به باغ وحش و سیرک (….) در شیراز ببره و قول گرفت که فقط ثبت کنم و هر چه دیدم فقط با سکوت عکاسی کنم تا به وقتش سندی داشته باشم برای این گزارش این همه (…)..
آنروز پشت دوربین، با چشمانی پر از اشک، عکاسی کردم و قسم خوردم که روزی قصه تلخ این بچه خرس رو بازگو کنم… توله خرس کتک می خورد و این … که در عکس می بینید، از گوش آویزانش کرده بود و با دست دیگرش چنان میزدش که ناله توله خرس، مثل گریه کودکی در باغ وحش (…..) شیراز می پیچید…
توله خرس در لحظه ای به زمین افتاد و وقتی شروع به دویدن کرد، تربیت کننده (…) مثل توپی با لگد به شکم او می کوبید و با فحش های پی در پی عقده های روانیشو خالی میکرد. توله خرس مثل بچه گریه میکرد و صدای گریه مانندش لحظه ای قطع نمیشد…
چند عکسی که به عنوان سند این جنایت انداختم، بالاخره طاقت نیاوردم. اعتراض کردم و او گفت این روش این سیرکه و باید غرور حیوون شکسته بشه…. با واکنش من، از اون به بعد حساس شدند و نزدیک بود عکس ها رو پاک کنند، که من با حال خراب بیرون آمدم و اون دوست رابط اعتراض کرد که من چرا سکوت نکردم و اعتراض کردم…
امروز دیگه هیچ تعهدی به کسی ندارم جز به حیوانات و طبیعت و انسانیت… امروز قاصد اتفاقی هستم که هر روز در گوشه و کنار این مملکت می افته و ناله ای رو به گوشتون میرسونم که اونروز قلبم رو خراشید و اشکم رو جاری کرد… که خجالت بکشیم از این کامل تر بودن و جستجو کنیم شرف رو در ادعای اشرف بودن. اونروز فهمیدم که من هرگز نمیتونم یک عکاس جنگ باشم…
