گفتنی است در آخرین مطلب از این صفحه آمده است: بسیار به اینکه ما باید آدم های راستگو و صادقی باشیم معتقدم. یادم است یک روز شقایق دهقان به تلویزیون آمده بود و روی آنتن گفت من یک نامادری ام. با اینکه نامادری بودن را در جامعه ما نمی پذیرند، اما شقایق دهقان با شهامت زیاد این موضوع را مطرح کرد و بعید می دانم بعد از این اتفاق هم ذره ای به محبوبیت یا جایگاهش در میان مردم لطمه ای وارد شده باشد. او با مردمش صادق بود و به نظرم بهترین کار ممکن را انجام داد. اصولا لاپوشانی یا دروغ گفتن اذیتم می کند و نمی توانم بار سنگین دروغ را روی دوشم تحمل کنم. من به هر محفل هنری از جمله تئاتر، سینما یا کنسرت که می رفتم می گفتند «به فرزاد سلام برسان!» اما مگر چقدر می توانم این مسئله را از همه قایم کنم و بگویم «چشم، سلام می رسانم!» من تحمل این بار سنگین دروغ را ندارم. من یک زن کاملا سنتی ایرانی هستم و در مرام و ادبیات خودم و خانواده ام نیست که بروم جار بزنم «من جدا شده ام.» هرگز دوست نداشتم این اتفاق تا این حد بازتاب رسانه ای داشته باشد، اما به قول شهاب حسینی «یک پایان تلخ، بهتر از یک تلخی بی پایان است.»

این موضوع در حالی است که فرزاد حسنی همچنان صبر و سکوت کرده است.