دنیایمان اینگونه آغاز شد

 

لحظات پراضطراب، درد، درد، درد… و شنیدن صدایی پشت خط تلفن: «بجنب»، دقایق کشدار گذر از ترافیک و پشت سر گذاشتن خیابانها. «بروید پذیرش»… لحظات گره خوردن ذهن نگران همراهان، پشت در بسته… آن سوی در، درون اتاقی سبز، لحظاتی دیگر چشم‌های کوچکی به روی جهان باز می‌شود.«همراه…» نگاه همراه به سمت در و به سوی پرستار برمی‌گردد: «مژدگانی…»! برای خیلی‌ها زندگی این طور آغاز شده است؛ وقتی مادر، پدر، و نوزاد هر سه لبخند به لب دارند.