مجله شادابتور شادابتور
مصائب فراموش نشده، مسئولان خاموش شده
محمدرضا فهیمی پس از ۱۴ سال از سانحه تصادف و قطع نخاع همچنان در بخش آی سی یو بیمارستان امام خمینی (ره) شهر قائمشهر امیدوار به تامین هزینه های درمان است.
پدر محمدرضا از بالای تپه ای روستای سیف کتی را نگاه می کند و جای خالی محمدرضا را در کنار خود احساس می کند.
زندگی با مادر ناشنوا و برادر سنروم دان فریدون، مشکلات خارج از بیمارستان وی می باشد.
فریدون علاوه بر شرایط سخت بیمارستان و تحمل مشکل محمدرضا از برادر خود افلاطون ، که بیماری سندرم دان و از مادر پیر بیمار و ناشنوا خود نیز نگه داری می کند .
فریدون فهیمی پدر محمدرضا در حال برداشت خاک مرغوب برای تهیه نیشکر
مادر محمدرضا در روزهایی که در بیمارستان حضور ندارد ، سخت مشغول انجام کارهای روز مره است.
مادر محمدرضا در کنار مزار خواهر و دو خواهرزاده خردسالش
فرهمند برادر محمدرضا ، با داشتن مدرک تحصیلی در کنار پدر به صورت روزمزد مشغول کار است تا بتواند به پدر در خرج خانه کمک کند،تنها درخواست این خانواده سر و سامان گرفتن و امنیت شغلی فرهمند است.
پدر محمدرضا هر روز باید مسافت ۴۰ کیلومتری از محل زندگی در روستا را برای حضور در بیمارستان طی کند و مجبوراست در این مسیر، مسافت دو کیلومتری را با پای پیاده برود تا خود را به وسایل نقلیه برساند.
قطع نخاع از گردن ، تنفس قطع ، از طریق دستگاه تنفسی ، زخم بستر ، غذا از راه دهن ، کنترل ادرار ندارد.
محمدرضا طرفدار سر سخت تیم پرسپولیسِ است و بازی های تیم محبوبش را از تلویزیون تماشا می کند.
مادر محمدرضا ۱۴ سال است که یک روز درمیان در کنار پسر خود بوده و از وی مراقبت می کند.
محمدرضا فهیمی در حال تماشای بازی نساجی و مس در ورزشکاه شهید وطنی قائمشهر
فریدون در شب اربعین برای سلامتی محمدرضا در مسجد روستای سیف کتی مشغول تهیه چای است، مقداری از این چای را به عنوان تبرک و نذری برای شفا پسر خود در ظرف مخصوصی می ریزد.
فریدون مقداری از چای و خرما نذری مراسم شب اربعین را به پسرش می دهد و امیدوار است بزودی دکتر مهربانی از راه برسد تا محمدرضا را معالجعه کند.
