مجله شادابتور شادابتور
تحقیقات در باره ناپدید شدن یک هواپیمای متعلق به خطوط هواپیمایی مالزی کماکان ادامه دارد و فرضیه‌های متفاوتی تا کنون مطرح شده‌اند.
آیا خلبان اشتباه کرده؟ آیا ممکن است اشکالی در برق هواپیما موجب انفجار شده؟ آیا هواپیما هدف یک حمله تروریستی قرار گرفته؟
بعضی از تئوری هایی که مطرح شده از این قرارند:
اشتباه خلبان
کارشناسان هوانوردی از این متعجبند که یک فروند هواپیمای بوئینگ ای آر ۲۰۰-۷۷۷ که از نظر ایمنی پرواز سابقه کوچک ترین نقصی را ندارد ناگهان ناپدید شود. از این رو به ناچار توجهات به سانحه های هوایی قبلی و احتمال مقصر بودن خلبان هواپیما معطوف شد.
در مورد پرواز شماره ۴۴۷ هواپیمای ایرفرانس در سال ۲۰۰۹، خلبان‌ها در سقوط این هواپیما مقصر شناخته شدند. نتیجه گیری ماموران تحقیق این بود که پس از آن که حسگرهای سرعت سنج هواپیما دچار اشکال شد، دستگاه فرمان اتوماتیک هواپیما، خود به خود از کار افتاد و پس از آن خلبان ها هواپیما را در زاویه‌ای که شیب بیش از حد تندی داشت قرار دادند که در نتیجه از حرکت بازماند و متعاقبا در اقیانوس اطلس سقوط کرد. تمام ۲۲۸ سرنشین این هواپیما جان خود را از دست دادند.
ولی در روز پرواز شماره ام اچ ۳۷۰ هواپیمای خطوط هواپیمایی مالزی، هوا صاف و آفتابی بود و کارشناسان می گویند بعید به نظر می رسد که یک خلبان پرتجربه به دلیل یک اشتباه غیرعمدی موجب سقوط هواپیما شود.
سرنگون کردن عمدی هواپیما، یک فرضیه دیگر است. مقامات شبکه ایمنی هوانوردی، می گویند از سال ۱۹۷۶ تا کنون هشت مورد سقوط هواپیماها، با خودکشی خلبان هواپیما مرتبط بوده.
گفته می شود خودکشی یا انتقام جویی خلبان هواپیما علت سقوط پرواز شماره ۹۹۰ هواپیمای خطوط هوایی مصر در سال ۱۹۹۹، و پرواز شماره ۱۸۵ سیلک ایر، در سال ۱۹۹۷، بوده است؛ اگر چه این ادعاها هرگز کاملا تایید نشد.
ولی در مورد سرنوشت هواپیمای مالزیایی هیچ دلیلی در دست نیست که نشان دهد زاهاری احمد شاه، خلبان هواپیما یا فریق عبدالحمید کمک خلبان قصد خاتمه دادن به زندگی خود یا مسافران هواپیما را داشته اند.
نقص فنی
در آخرین ارتباط بین پرواز ام اچ ۳۷۰ با برج مراقبت فرودگاه مالزی، همه چیز خوب و عادی توصیف شده و موجب هیچ حدس و گمانی در مورد علت ناپدید شدن هواپیما در چند دقیقه بعد نمی شود.
بنا بر گزارش های اولیه، تمام علائم ارتباطی همزمان قطع شده و به همین جهت به عقیده برخی از کارشناسان، ممکن است هواپیما در ارتفاع بسیار بالا منفجر یا متلاشی شده باشد.
تنها مدرکی که ماموران تحقیق در مورد احتمال سقوط هواپیما به دلیل عیب فنی ارائه می کنند، حرف های کارگر یک سکوی نفت دریایی در نزدیکی سواحل ویتنام است که ادعا می کرد یک شیء “مشتعل” را در آسمان دیده است.
پرواز شماره ۸۰۰ تی دبلیو ای، در سال ۱۹۹۶ بر فراز اقیانوس اطلس منفجر شد و تمام ۲۳۰ سرنشین آن کشته شدند. ماموران تحقیق، انفجار شبکه برق در نزدیکی یک مخزن سوخت بوئینگ ۷۴۷ را علت سقوط هواپیما دانستند.
به دلیل عدم وجود قطعات یا آثار به جا مانده از هواپیما در جریان عملیات گسترده جستجو، در احتمال چنین اتفاقی برای هواپیمای مالزیایی جای تردید است. ولی ممکن است ماموران در جای اشتباه در جستجوی رد هواپیما هستند.
برخی از کارشناسان هوانوردی به احتمال قطع برق هواپیما اشاره می کنند. یک چنین سناریویی می تواند اظهار نظرهای مختلف در باره احتمال تغییر مسیر هواپیما را توجیه کند. ولی در صورت یک چنین اتفاقی خلبان هواپیما می توانست ژنراتور کمکی برق را روشن کند.
احتمال دیگر، کم شدن ناگهانی فشار هوای داخل کابین هواپیماست که می تواند به بیهوشی خلبان و مسافران منجر شود. در یک چنین حالتی هواپیما ممکن است بتواند برای مدتی با دستگاه هدایت اتوماتیک به پرواز ادامه دهد ولی عدم مشاهده قطعات و نشانه های سقوط هواپیما موجب تردید در قبول این فرضیه می شود.
حمله تروریستی
کشف این که دو مسافر هواپیمای مالزیایی با گذرنامه های مسروقه سفر می کردند، سبب شد که در مورد رعایت تدابیر امنیتی سئوالاتی مطرح شود. ولی مقامات مالزی بلافاصله هویت این دو نفر را معلوم کرده و اعلام کردند که آنان دو پسر جوان ایرانی بودند که امیدوار بودند به اروپا مهاجرت کنند و تا آنجا که مقامات مالزی اطلاع دارند این دو نفر ارتباطی با تروریسم نداشته اند.
شبکه های رسانه های اجتماعی در چین، مملو است از اظهار نگرانی در مورد این که تروریست ها ۱۵۳ مسافر چینی هواپیمای مورد بحث را هدف قرار داده بودند.
ناپدید شدن هواپیما درست یک هفته پس از آن بود که در چین دست کم ۲۹ نفر در اثر ضربات چاقو به قتل رسیدند و جدایی طلبان استان سین کیانگ مسبب حملات شناخته شدند.
مقامات مالزی به کرات گفته اند که هیچ فرضیه ای را رد نمی کنند.
ولی رونالد کنت نوبل، رئیس اینترپل می گوید :”هر قدر بیشتر اطلاعات به دست می آوریم، بیشتر متقاعد می شویم که این یک حادثه تروریستی نبوده.”
تغییر مقصد
در بعضی گزارش ها ادعا شده که تا چند ساعت پس از این که هواپیما ظاهرا ناپدید شده بود، علائمی ارسال می کرد که از آن می توان نتیجه گیری کرد هواپیما ممکن است تا هند یا استرالیا پرواز کرده باشد.
اولین گزارش در باره این ادعا در روزنامه وال استریت ژورنال، چاپ شد و به گفته این نشریه بر اساس علایم ارسالی از موتورهای هواپیما بود که مقامات شرکت بوئینگ گفته بودند به عنوان بخشی از برنامه عادی نگاهداری و مراقبت، دریافت کرده اند.
این گزارش ها موجب این نگرانی شد که ممکن است شخصی در داخل هواپیما برای جلوگیری از شناسایی علایمی که هویت هواپیما را تعیین می کند، سیستم های ارتباطی را عمدا غیرفعال کرده و مسیر هواپیما را تغییر داده باشد.
ولی وزیر حمل و نقل مالزی گفت شرکت هواپیمایی مالزی و شرکت رولزرویس که سازنده موتور است گزارش روزنامه وال استریت ژورنال را “نادرست” خوانده اند.
متعاقبا چند مقام آمریکایی که نامشان اعلام نشد به چندین رسانه گفتند که دستگاه های هواپیما تا پنج ساعت بعد از ناپدید شدن به ارسال اطلاعات به ماهواره ها ادامه داده بود.
به گفته این مقامات، اطلاعات دریافت شده نتیجه قطعی به دست نداده، ولی آمریکا و هند در واکنش به این ادعاها محور جستجوهای خود را به سمت غرب و داخل اقیانوس هند گسترش دادند.
