بزرگ ترین تجاوز برنامه ریزی شده در طول تاریخ به زنان
سالهاست که در ماه می، روز پایان جنگ جهانی دوم و پیروزی متفقین بر آلمان نازی در سراسر دنیا جشن گرفته میشود و از قربانیان عضو ارتش متفقین در این جنگ بهعنوان قهرمان یاد میشود.
هفتادمین سالگرد شکست آلمان نازی، امسال در جشنی در منطقه سواحل نورماندی فرانسه، با حضور رییسجمهور آمریکا، ملکه انگلستان، رییسجمهور روسیه و رییسجمهور فرانسه و بسیاری از مقامات بلند پایه این کشورها برگزار شد. در این مراسم آقای اولاند گفت: نمیتوان نقش سربازانی که آن زمان به اتحاد جماهیر شوروی میشناختیم را در پیروزی بر آلمان نازی نادیده گرفت.
سایه اشغال کریمه بر جشنهای پیروزی امسال
این درحالی است که جشنهای امسال بسیار تحتتاثیر اشغال کریمه بود و زیر سایه ضمیمه شدن کریمه به خاک روسیه قرار گرفت و برخی از تحلیلگران تلاش در مقایسه این اقدام پوتین با کارهای هیتلر داشتند. از جمله خبرنگاری به نقل از ولی عهد بریتانیا “پرنس چارلز” در کانادا ادعا کرد که او چنین مقایسهای را عنوان کرده است. هرچند خود او هرگز اظهارنظری در این مورد نکرد.
در کنار این بزرگداشتها و جشنهای پیروزی و تقدیر از سربازان روس، آنچه از نظرها پنهان شده، فاجعهای است که برای زنان آلمانی، طی روزهای آخر جنگ اتفاق افتاد. فاجعهای غیرانسانی و خشونتبار که شاید بتوان از آن بهعنوان بزرگترین جنایت علیه زنان در طول تاریخ نام برد که بصورت سازماندهی شده اتفاق افتاد.
روزهای پایانی جنگ بر زنان آلمانی چگونه گذشت
با نزدیک شدن نیروهای شوروی به پناهگاه فرماندهی آدولف هیتلر در مرکز برلین در ۳۰ آوریل ۱۹۴۵، او دست به خودکشی زد و در ۲ مه ۱۹۴۵، برلین به نیروهای شوروی تسلیم شد. نیروهای مسلح آلمان در ۷ مه در غرب و در ۹ مه در شرق، بدون هیچ قید و شرطی تسلیم شدند و روز ۸ ماه مه، روز پیروزی در اروپا (V-E Day)اعلام شد، روزی که فاتحان برلین، خود را ناجی اروپا خواندند؛ اما تصویر زیبایی که از این فاتحان ترسیم میشود چندان هم واقعی نیست و در پس این زیبایی زشتیهایی هولناک مخفی شدهاند.
اشغال برلین پایان کار نبود، دست کم برای بسیاری از مردم آلمان به ویژه زنان آغاز روزگاری پر وحشت تلقی میشد. فتح برلین توسط نیروهای متفقین در حالی صورت گرفت که این نیروها به ویژه نیروهای روس شهر خالی از دفاع برلین که از دو میلیون و هفتصد هزار نفر باقی مانده در آن دو میلیون نفر زن بودند را به محل جنایات تکاندهنده خود بدل کردند. طی گزارشها پس از شکست آلمان و در حین جنگ، آمار وحشتناکی از تجاوز به زنان و دختران آلمانی، مجار، بلغار و یوگوسلاو توسط روسها و متفقین گزارش شد.
انتقام از آلمانی ها با تجاوز به زنان
گفته میشود سربازهای روس به تجاوز تشویق شده بودند و این را دستور استالین برای انتقام از آلمانیها میدانستند. هزاران زن آلمانی برای نجات از تجاوز روسها خودکشی کردند. بعضی منابع تعداد کل زنان آلمانی را که مورد تجاوز قرار گرفتند را تا دو ملیون نفر ذکر کردهاند. از سربازان آمریکایی و فرانسوی نیز آمار بالایی از تجاوز ولی نه به شدت روسها گزارش شده است.
بسیاری از این قربانیان به صورت مکرر مورد تجاوز قرار گرفته بودند. بر اساس برآورد کتابی با عنوان «سقوط برلین در سال ١٩۴۵» نوشته آنتونی بیور، ٧/٣ درصد کودکانی که در برلین در سالهای ١٩۴۵و ١٩۴۶به دنیا آمدند، پدران روسی داشتند. آنتونی بیور مینویسد روسها از ورود خود به خاک آلمان تجاوز سازمانیافته خود را آغاز کرده و در برخی روستاها تمام زنان بین ۱۰ تا ۸۰ سال را مورد تجاوز قرار دادند.
هنگامی که انگلیسیها به برلین رسیدند، افسرها با دیدن دریاچههای مملو از زنانی که پس از تجاوز خودکشی کرده بودند، شوکه شدند. سن و سال قربانیان اهمیتی نداشت، دامنه سنی آنها از ۱۲ تا ۷۵ میرسید. پرستاران و راهبهها نیز در بین قربانیان بودند. برخی از زنان تا ۵۰ بار مورد تجاوز قرار گرفته بودند.
طی گزارشی وحشتناک، سربازان سرخ سپس به یک زایشگاه و پرورشگاه خیریه یورش برده و به زنان باردار و زنانی که به تازگی وضع حمل کرده بودند نیز تجاوز کردند. بین سال های ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۸ دو میلیون زن آلمانی در بدترین شرایط ممکن ناچار به سقط جنین شدند و در سال ۱۹۴۷ سردمداران کمونیست شوروی برای منقاد کردن آلمان شرقی و در حقیقت تهدیدی که آنها را از برادران غربی خود جدا میکرد فوجی از بیماریهای مسری خطرناک را در این کشور پراکندند.
همچنین ارتش سرخ در کمپهایی تحت عنوانSchlawe, Lauenburg, Buckow تمام زنان بین ۱۲ تا ۶۰ سال را مورد تجاوز قرار داده و هرکس را که مقاومت میکرد از دم تیغ میگذراندند. در این بین، اسناد حاکی از آنند که بین ده تا بیست درصد زنان و دختران مورد تجاوز قرار گرفته به دلیل جراحات وارده و یا خودکشی از دنیا رفتند.
ارتش سرخ در Danzig به معلم ۵۰ سالهای تجاوز کرده و به زنان گفتند تا در کلیسا پناه بگیرند، وقتی زنان و دختران روستا در کلیسا گردآمدند سربازان ارتش سرخ تا صبح بارها به ایشان تجاوز کردند، تا جایی که به برخی بیش از سی بار تجاوز شد.
در گزارشها آمده است که ابعاد این جنایت را نمیتوان مشخص نمود چرا که بسیاری از زنان مورد تجاوز قرار گرفته حاضر نیستند درباره این موضوع سخنی به میان آورند.
برخی معتقدند این تجاوز سازمانیافته از سوی ارتش سرخ به دلیل تحقیر نژادی زنان آلمانیای بود که از سوی رایش سوم نژاد برتر بر شمرده میشدند. تجاوز عمومی به زنان از سوی ارتش سرخ را برخی بزرگترین جنایت تاریخ علیه زنان تلقی کردهاند، در این بین دیگر ارتشهای متفقین تنها نظارهگر بوده و یا اینکه گاهی نیز با روسها مشارکت میکردند، به ویژه تعداد زیادی از تجاوزگران سربازان آمریکایی بودند.
مستندات منتشر شده از این فاجعه
یک کشیش در شماره اول نوامبر ۱۹۴۵ نشریهای تحت عنوان “North America” گزارش میدهد که در روستاهای متعددی، تمام زنان از مسنترین ایشان تا دختران دوازده ساله مورد تجاوز قرار گرفتند.
کتبی که در این زمینه منتشر شد، از این جهت که آلمان تنها «متجاوز» جنگ نبوده و مردم این کشور نیز به نوبه خود قربانی تبعات پلید جنگ شده اند، داستانی بود که در آلمان استقبال فراوانی از آن شد.
در این بین برخی، این گزارشهای تکاندهنده را در قالب کتاب منتشر ساختهاند. مارتا هیلرز (۱۹۱۱-۲۰۰۱) روزنامهنگار آلمانی در کتابی با عنوان «یک زن در برلین» برخی گزارشهای تجاوز به زنان از سوی ارتش سرخ را به ثبت رسانده است. هرچند از ترس جانش هرگز کتاب را با نام خود منتشر نکرد. او در کتاب خود آورد که سربازان ارتش سرخ که پس از خودکشی هیتلر و فروپاشی رایش سوم ظاهرن وسیله و بهانه دیگری برای انتقامجویی نیافته بودند در جست وجوی خانه به خانه خود و تعقیب زنان و دختران بی سرپناه در انبارها و سردابهها خشونتی را رقم زدند که تاثیرات روحی و اجتماعی آن نسلی از زنان آلمانی را به کلی دچار بحرانهای شدید روانی کرد. لازم به ذکر است که فیلم «زنی در برلین» به کارگردانی “مکس فاربر بوک” نیز بر اساس کتاب خاطرات خانم هیلرز ساخته شد و در زمان خود جنجال بسیار آفرید و و متعاقب آن با آغاز تحقیقات یک گروه پزشک و جامعهشناس آلمانی در این زمینه داستان تلخ سرنوشت قربانیان تجاوزات جنسی جنگ جهانی دوم بار دیگر مورد تحلیل و بازخوانی قرار گرفت.
این کتاب در ۱۹۵۴ به چاپ رسید و در سال ۲۰۰۳ هنوز فروش خوبی داشت. هرچند او سال ها به دلیل آنچه از سوی سرویس های اطلاعاتی آلمان شرقی «لکه دار کردن افتخارات شیرزنان آلمانی در جنگ جهانی» خوانده می شد تحت تعقیب قرار داشت.»
کتابی دیگر تحت عنوان «بازی» از سوی دیگر روزنامهنگار آلمانی “اینگبورگا جاکوبز” که در تلویزیون zdf آلمان کار میکرد درواقع یک تاریخ شفاهی از زنانی است که پس از فتح برلین مورد تجاوز قرار گرفته بودند.
دکتر “آستین جی آپ” استاد ادبیات انگلیس در یکی از دانشگاههای کاتولیک آمریکا نیز از کسانی بود که با انتشار متنی با عنوان «با تجاوز به زنان اروپا فتح شد» در سال ۱۹۴۶ آینده شغلی خود را به خطر انداخت.
گونتر گراس در رمانی که در ایران با نام «برگام خرچنگ» منتشر شد، هدف قرارگرفتن یک کشتی مسافربری حامل پناهندگان آلمانی توسط یک زیردریایی شوروی را دستمایه کار خود قرار داد و حتی در خارج از آلمان «آنتونی بیفور» تاریخ نگار انگلیسی در کتاب «سقوط» که با اقتباس از آن فیلمی نیز ساخته شد، آشکارا به هتک حرمت زنان برلین توسط سربازان ارتش سرخ شوروی مابین سال های ۴۵ تا ۴۸ اشاره کرده است.
گفته میشود ابعاد این فاجعه حتا از “سرورنیتزا” در بسنی و هرزگوین هم وسیعتر و هولناکتر بوده است.
اما نکته حائز اهمیت اینکه همانند هر مناقشه تاریخی دیگر پذیرفتن اتهام از سوی یکی از طرفین هیچگاه به طور کامل صورت نخواهد گرفت. روسها خود را از این پرونده آن طور که در کتاب مارتا هیلرز و فیلم «زنی در برلین» بدان اشاره شده است، مبرا میداند و جنایات آلمان نازی در شوروی سابق را کمتر از اتهامات وارده به اجداد خود نمیداند.
ممنون از اطلاعات مفید